تاریخچه اختراع آسانسور

الیشا اوتیس

اوتیس در سال 1854 میلادی با یک اختراع ساده توانست سر آغازی باشد برای اختراع و استفاده از آسانسورهای بی خطر . آسانسور ساده ای که اوتیس طراحی کرده بود چرخ ضامن داری بود که در صورتی که کابل نگهدارنده کابین آسانسور پاره شد اتاقک مورد نظر به طور کامل سقوط نمی کرد و ترمز ها به طور خودکار فعال می شدند و کابین به اندازه ی تنها چند پا فشار می افتاد و می ایستاد .

بنابراین اوتیس اولین آسانسور را اختراع کرد که با ترمز اتوماتیک کار می کرد . این مخترع بزرگ در 49 سالگی جان خود را به خاطر بیماری دیفتری از دست داد .

اوتیس مخترع آمریکایی از کودکی طرح هایی روی کاغذ می کشید که نشانگر نگاه خلاق او به اشیای عجیب و غریب بود . از این دانشمند بزرگ به عنوان بنیان گذار یکی از شرکت های آسانسور و پله برقی یاد می شود .

با پیشرفت علم و صنعت آسانسور ها هم گسترش یافتند و تامپسون اولین کسی بود که در سال 1850 اولین بالابر هیدرولیکی را اختراع کرد و پس از آن نیز برای هر نوع از کار انواع مختلفی از بالابر ها تولید شدند و به نام آسانسور کارگاهی وارد بازار شدند .

در دانشنامه ای که مربوط به بریتانیاست آمده است که یک دانشمند رومی به نام ویتروس در حدود 236 سال قبل از میلاد از وسایلی نام برده که در بناها برای جابه جایی افراد استفاده می شد . بعد از تامپسون ، دانشمندی به نام ورنرفون زیمنس اولین آسانسورهای الکتریکی را ابداع کرد و با این کار مسیر تولید آسانسورهای پیشرفته امروزی را فراهم نمود .

صنعت آسانسور کارگاهی در ایران

آسانسور کارگاهی و صنعت آن در کشور ایران قدمتی 80 ساله دارد ولی بر اساس روایت ها اولین آسانسور کارگاهی در ایران در پالایشگاه آبادان در دوران حکومت احمد شاه قاجار ایجاد شده بود که در آن زمان آسانسور ها به طور کامل و دسته بندی شده از کشور های خارجی به ایران وارد می شد ولی به مرور زمان آسانسور سازی در ایران نیز توسط شرکت هایی گسترش یافت .

در سال 1345 اوکسن الکسانی با کپی برداری از شرکت های اروپایی اولین کارگاه تولید درب و کابین را راه اندازی کرد و در سال 1350 اولین کارخانه آسانسور سازی به نام شیندلر در شهر صنعتی البرز قزوین راه اندازی شد .