مقدمه برای آشنایی با انواع آسانسور:
آسانسور (به فرانسوی:)( ascenseur) یا بالابَر (برای حمل بار) یا آسانبَر (برای حمل انسان)، اتاقک متحرکی است که به وسیلهٔ آن از طبقهای به طبقات بالا روند یا از طبقهٔ بالا به پایین فرود آیند. به عبارت دیگر آسانسور یکی از تجهیزات حمل و نقل عمودی است که جابجایی مردم یا کالا بین طبقات را تسهیل میبخشد. آسانسورها عموماً به کمک موتورهای الکتریکی باعث حرکت عمودی کابین میشوند. این موتورها با کمک کابلهای کشش و سیستم متقابل وزن؛ مانند یک بالابر معمولی کار جابجایی را انجام میدهند، یا با پمپ هیدرولیک میزان مایعات را برای بالا بردن در یک پیستون استوانهایِ جک مانند تزریق و کنترل میکنند.
1- پیشینه
آسانسور یکی از ابتدائیترین ماشینهای ساده ساخت دست بشر است که همواره به کمک او آمدهاست.
در دانشنامه بریتانیکا آمده که ویتروس، معمار رومی، ۲۶ سال قبل از میلاد در نوشتههای خود از وسایلی نام بردهاست که ۲۳۶ سال قبل از میلاد در جا به جایی وسایل در بناها استفاده میشدهاست. اولین آسانسورهای باری قرقرهای در آن دوران اختراع گردید و با یک حرکت تکاملی دراز مدت، مسیرهای دشوار رشد دانش علمی و فنی و تجربیات در این زمینه به صورتی مداوم تاکنون طی کردهاست. استفاده از آسانسورهای مسافربری و باری به قرون وسطی در استحکامات نظامی بر میگردد، که جهت جا به جایی آن از نیروی انسان یا حیوانات اهلی استفاده میگردید.
همزمان با توسعه تمدن و با رشد اقتصادی و توسعه فنی و علمی کشورها و با همکاری فنی با یکدیگر، دانش فنی سیستمهای حمل و نقل عمودی نیز توسعه سریعی یافت.
پایهگذار علمی و طراح آسانسورهای امروزی، دانشمند و ریاضیدان بزرگ، آتوود است. ماشین آتوود عبارت است از دو وزنهای که با یک نخ به یکدیگر مربوط میشوند و روی فلکه ای، وزنههای فوق به بالا و پایین حرکت میکنند.
بیشتر مطالعه کنید: تاریخچه آسانسور در ایران
از بررسی معماری ساختمانها در گذشته میتوان فهمید که در گذشته توان ساخت ساختمانهای بلند وجود داشتهاست ولی شاید دلیل اینکه چرا این کار چندان رواج نداشته، وجود پلههای بسیار بودهباشد. این مشکل همچنان پابرجا بود تا اینکه یک مکانیک آمریکایی به نام الیشا اوتیس ایمنی را در بالابر با بهکارگیری چرخی ضامندار که در صورت پارهشدن طناب، اندکی پس از سقوط بالابر را متوقف میکرد، فراهم کرد. این اختراع که در سال ۱۸۵۴ در نمایشگاهی در نیویورک پردهبرداری شد، مقدمهای برای کاربرد گستردهٔ بالابر بود. ناصرالدین شاه در سفرنامه فرنگ خویش در تعریف و توصیف آسانسور میگوید: رفتیم به مریضخانه سنت توماس … از مرتبههای زیر اسبابی دارند که ناخوش را روی تخت گذاشته از توی اتاق زیر میکشند به مرتبه بالا میبرند. بسیار تماشا داشت که ناخوش حرکت نکند.
در حال حاضر یکی از مشکلات ساختمانهای بزرگ کافی نبودن فضای در نظر گرفته شده برای آسانسور است. این امر یعنی پیشبینی و منظور نمودن فضای کافی با محاسبه تعداد ظرفیت و سرعت مناسب آسانسورها با توجه به ارتفاع و جمعیت ساکن و کاربری ساختمان باید در ابتدای کار یعنی در زمان طراحی ساختمانها مد نظر قرار گیرد؛ وگرنه پس از اجرای ساختمان معمولاً افزایش فضای چاه آسانسور بسیار مشکل و در اکثر موارد غیرممکن است.
Leave A Comment